​PROJECTEN

DE ORDE VAN HET THEELEPELTJE

Wanneer je getuige bent van een grote ramp, bijvoorbeeld een uitslaande brand, dan kun je drie dingen doen:
​
  • Rennen voor je leven, zo snel als je kunt, en degenen die niet kunnen rennen aan ​hun lot overlaten.
  • Een boze brief schrijven aan de redactie van je krant en eisen dat degenen die verantwoordelijk zijn voor handhaving van de eisen die aan brandveiligheid van gebouwen worden gesteld uit hun ambt worden gezet of gedegradeerd worden.
    Je kunt ook oproepen tot demonstreren.
  • Een emmer water op het vuur gooien. En als je geen emmer hebt, dan neem je een glas water. En als je geen glas hebt neem je een theelepeltje water. Iedereen heeft wel een theelepeltje.

Een theelepeltje is heel klein en het vuur is enorm, maar we zijn met miljoenen en ieder van ons heeft wel een theelepeltje.  ik zou wel de Orde van het Theelepeltje willen oprichten.

Amos Oz, journalist, schrijver die zich o.a inzette voor bestrijding van fanatisme 1939-2018
 
De Orde van het theelepeltje is het eerste project van het HVI. Het idee is gebaseerd op de uitspraak van Amos Oz. Hij gaf aan dat hij wel de Orde van het Theelepeltje wilde oprichten. Een orde die mensen in al hun verscheidenheid verbindt. Voor het onderliggende verhaal verwijzen we naar de website.
De Orde werd informeel gestart in oktober 2017 en werd na oprichting van de Stichting HVI als project opgepakt door het HVI. De theelepeltjes trokken al snel de aandacht, mede door actieve ‘ambassadeurs’, een website en een Facebook pagina. In 2018 werden ruim 5600 insignes (verzilverd theelepelspeldjes) verkocht, waarvan een aantal in Oostenrijk in Duitsland. Ze werden uitgedeeld in Canada, Nieuw Zeeland, Palestina, Israël en Frankrijk.  Hiervoor werden door ‘native speakers’ Nederlandse teksten vertaald in Frans, Duits, Engels, Arabisch. Er is ook een Chinese vertaling maar die is nog nooit gebruikt.
De lepeltjes worden bij diverse gelegenheden uitgedeeld variërend van jubilea tot uitvaarten. Mensen in afhankelijke positie, bijvoorbeeld bewoners van een verpleeghuis, die vrijwel niets meer ‘terug kunnen doen’ om hun dankbaarheid te tonen, geven het insigne van de Orde aan verzorgenden of andere hulpverleners
 
Het opspelden bij iemand is zowel een eer als ook een ironische knipoog naar de relativiteit van veel onderscheidingen die mensen slechts krijgen mocht je zeer opvallen. In dit geval gaat geen selectie vooraf, maar eenieder weet intuïtief aan wie je ze moet geven en wie het waard is. En zo gebeurt het dan ook. De onderscheidenen zelf krijgen meestal ook een tweede lepeltje mee om aan iemand anders te geven. Zo brandt het vuur verder.
 
MUREN HEBBEN OREN
De drager van een lepeltje wordt regelmatig aangesproken door ‘vreemden’. Zo ook de penningmeester van het Haags VredesInitiatief. Hij kwam via het lepeltje in contact met de Stichting de Muren hebben Oren. Deze stichting zet zich in om leerlingen in de hoogste klassen van de basisschool begrip voor elkaar bij te brengen ook als de ander een andere huidskleur heeft en/of een niet Nederlandse achtergrond.  Het resultaat van dit contact heeft geleid tot een ‘partnerschap’ tussen de stichting De Muren hebben Oren en de Orde van het Theelepeltje. Elk project van de Muren hebben Oren wordt afgesloten met een presentatie. Tot slot worden alle deelnemers bevorderd tot lid van de Orde van het Theelepeltje. Vrijwel altijd worden deze insignes uitgereikt door een bestuurslid van het Haags Vredes Initiatief.
Tot slot een uitspraak van iemand die werd benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau: “Mooi dat ik de ridderorde kreeg, maar mijn benoeming tot lid in de Orde van het Theelepeltje vind ik nog mooier”.